ورزش آذربایجان – حیران حیدری:

روزی که زنوزی مالکیت حقوقی تراکتور را در دست گرفت، تصور نمی‌کرد قهرمان کردن این تیم فقط به ستاره‌ها و مستطیل سبز بستگی ندارد. با هر قدمی که پیش می‌رفت، دو قدم به عقب رانده می‌شد. با گذشت زمان، روشن شد که تراکتور از کجاها ضربه می‌خورد و چگونه در باتلاق بی‌قهرمانی گرفتار شده بود.

اکنون، تراکتور از نبرد با دشمنان خیالی، وارد میدان جنگی رو‌در‌رو شده است. یک طرف، تراکتور و زنوزی؛ و طرف دیگر، فوتبال ایران و رسانه‌هایی که «ملی» نام گرفته‌اند، اما در عمل...

زنوزی بارها خسته شد، رفت تا شاید برنگردد. اما یک تاجر، ضرر را با ضرر جبران نمی‌کند. او برگشت، پرخطرتر از قبل وارد میدان شد، با هواداران بیعت کرد، و حتی موضوع سر بریدن شتر را پیش کشید (دوه‌ جریانی!) تا همه را هوشیار کند...

قهرمانی اول تراکتور، سخت‌تر از آن بود که تصور می‌کردیم. بدون شک، بهای ده قهرمانی را طلب می‌کرد. و حالا، قصه روزهای بد تراکتور به پایان رسیده است.

محمدرضا زنوزی باید پای این قهرمانی بنویسد:

«ثبت با سند برابر است. نقطه. امضا.»