به گزارش ورزش آذربایجان، بهار ۱۳۹۷ و در هفته بیست‌وهفتم لیگ برتر، هواداران تراکتور با شعار تاریخی «تیم نظامی نمی‌خواهیم» مسیر جدیدی برای آینده باشگاه ترسیم کردند؛ شعاری که زمینه‌ساز انتقال مالکیت باشگاه به بخش خصوصی و آغاز دوران محمدرضا زنوزی شد؛ سرمایه‌داری تبریزی که به‌زودی به غول چراغ جادوی فوتبال آذربایجان تبدیل شد.

در گذشته، تراکتور تحت مالکیت کارخانه تراکتورسازی و گاه مدیریت چهره‌هایی چون ناصر شفق و نهادهای نظامی اداره می‌شد، اما هیچ‌یک از آن دوره‌ها به خواسته‌ی میلیون‌ها هوادار ختم نشد. رؤیای هواداران تا سال ۹۷ در انتظار موعودی ماند که بالاخره با ورود زنوزی محقق شد.

زنوزی در ابتدای مالکیت خود، با جذب ستارگان بزرگ، هواداران را امیدوار کرد، اما بی‌ثباتی‌های مدیریتی و فنی ضربه‌هایی جدی به تیم وارد ساخت. این روند تا جایی ادامه یافت که در سال‌های اخیر، صدای اعتراض علیه او بالا گرفت. حتی فصل گذشته، بخشی از هواداران خواهان واگذاری باشگاه بودند. اما زنوزی وعده داد که برای آخرین بار تیمی قهرمان خواهد ساخت.

و او به وعده‌اش عمل کرد…

در لیگ بیست‌وچهارم، زنوزی تیمی ساخت که نه تنها پرستاره و یکدست بود، بلکه چنان قدرتمند و هماهنگ به میدان رفت که جمله معروفش را به واقعیت تبدیل کرد: «باید تیمی بسازیم که حتی عوامل خارجی هم نتوانند جلویش را بگیرند.» نتیجه؟ قهرمانی مقتدرانه‌ی تراکتور، تنها دو هفته مانده به پایان فصل ۱۴۰۳–۱۴۰۴.

واقعیت این است: خصوصی‌سازی، تنها مسیر نجات آذربایجان است. چه در صنعت، چه در اقتصاد، چه در بهداشت و چه در آموزش؛ و مردان سرمایه‌گذاری چون محمدرضا زنوزی، با صرف‌نظر از منافع اقتصادی شخصی، پرچم آذربایجان را بالا نگه داشته‌اند. مردانی که شایسته‌ی قدردانی‌اند؛ نه‌فقط برای یک جام، بلکه برای ساختن یک مسیر ماندگار…