ورزش آذربایجان/ یادداشت سردبیر- سعید عبدی؛ و بالاخره شد آن چه که باید می شد! فوتبال ایران یک قهرمانی لیگ برتر به تراکتور بدهکار بود؛ تا بخواهید برای این تک جمله دلیل داریم. دیشب که سوت پایان بازی تراکتور-شمس آذر به صدا در آمد، اعضای تیم سرخ پوش آذربایجان گوشی به دست داخل زمین، پیگیر نتیجه بازی سپاهان بودند تا جشن قهرمانی شان را شروع کنند. این صحنه ناخودآگاه من را به یاد ده سال پیش انداخت؛ به یاد شبی که با نفت تهران در تبریز 3-3 کردیم و همه گوشی به دست منتظر نتیجه بازی سپاهان بودیم...

تفاوت بزرگ در دل شباهت تاریخی

آن شب و داستانش را همه از حفظیم و در این روزهای شیرین قصد کالبد شکافی ندارم. از شباهتی گفتم که البته یک تفاوت بزرگ در دل خودش داشت؛ همان تفاوتی که مایه غرورمان بود. دیشب پیگیر نتیجه بازی سپاهان بودیم، نه برای زنده کردن شانس از دست رفته قهرمانی، بلکه برای مسجل کردن قهرمانی زودهنگام‌مان و چقدر شیرین بود این لحظه که سال ها برایش انتظار کشیده بودیم. ویدیوی مربوط به لحظه یاد شده را در آذ ورزش دوباره ببینید؛ یکی از بچه های تیم می گوید «عیب نداره اگه نشد هم هفته بعد جشن می گیریم.» همین تک جمله انتقام ما از آن شب کذایی بود که یک دهه روان‌مان را آزار داده بود.

خداحافظ کابوس لعنتی

بله خیلی هم فرقی نمی کرد که سپاهان چند چند شود؛ تنها تفاوتش، تاخیر چند روز در برپایی جشنی بود که سندش از خیلی وقت پیش به نام‌مان زده شده بود. تراکتور 1403-04 از همان شروع کار در قامت قهرمانی ظاهر شده بود و این اواخر به قدری قلدر شده بود که رقیبانش تنها روی کاغذ برای قهرمانی بجنگند و امید زیادی در دنیای واقعی نداشته باشند. دیشب فرقی نمی کرد نتیجه سپاهان-گل گهر 2-1 شود یا 2-2... دیشب برای همیشه آن 2-2 معروف لعنتی را از ذهن مان شیفت دیلیت کردیم و به جایش یک خاطره جدید حک کردیم؛ خاطره ای که تاریخ تراکتور به قبل و بعد از آن تقسیم می شود.

اکیپ قهرمانی...

امسال جنس‌مان برای قهرمانی شدیدا جور بود. تقریبا می شود گفت که راه نداشت امسال قهرمان نشویم. با اکیپی که از قعر تا راسش شخصیت قهرمانی داشت. از مالکی که تاجرمابانه در طول چند سال اخیر تجربه اندوخته و راه و روش قهرمانی را آموخته و اجرا کرده بود تا سرمربی و ستاره هایی که قهرمانی و کار بزرگ کردن، برایشان مثل آب خوردن بود. از شما هواداران هم که هر چه بگوییم کم گفتیم. شکوه و شورتان از همان بدو بازگشت به لیگ برتر به همه عیان شده بود اما امسال کاری که کردید کارستان بود. تقریبا به هر شهری سفر کردیم، تنها نبودیم که هیچ، میزبان تر از خود میزبان هم بودیم. در خانه خودمان هم که هر هفته کارمان شده بود ساختن شاهکارهایی برای انگشت به دهان گذاشتن نه ایران بلکه کل دنیا...

پوزخند به جمعه سیاه با جام قهرمانی

هنوز یادم هست بازی آخر فصل قبل که با چه دل پری ورزشگاه را ترک کردید. آن روزها همه باهم قهر بودیم. دلمان از هم شکسته بود. رابطه ها سست شده بود و امیدها کمرنگ اما... بدجور از زمین بلند شدیم و غریدیم؛ غرشی که لیگ برتر را به لرزه درآورد و سند جام را به ناممان زد. بازی آخر این فصل که قرار است روز 25 اردیبهشت برگزار شود، جز یک تشریفات ساده دیگر اهمیت خاصی برایمان نخواهد داشت، چون بزرگتر از آنی شدیم که سرنوشت مان را دست اما و اگرها بسپاریم. حرف زیاد است و حوصله کم... فقط خواستم بگویم دم همه‌مان گرم... سخن آخر این که، پایگاه خبری ورزشی آذربایجان به خود می بالد که تولد یک سالگی اش را با قهرمانی تراکتور همزمان دید و مایه فخرش هست که در کنار شما از روز اول تا همین بامداد امروز، یک لحظه پا پس نکشید و پشت تراکتور بود. ما هر روز بزرگتر می شویم و یک هدف را پیش خواهیم برد؛ همان هدفی که از روز اول داشتیم، خدمت به ورزش آذربایجان و در راس آن تراکتور...