به گزارش ورزش آذربایجان، در روزهای اخیر، ورزشگاه یادگار امام تبریز میزبان جمعی از مسئولان بلندپایه کشور بود. محمدرضا عارف، معاون رئیس‌جمهور، به همراه سید حمید پورمحمدی رئیس سازمان برنامه‌وبودجه، علیرضا نوین نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی، بهرام سرمست استاندار آذربایجان شرقی و حبیب مقصودی مدیرکل ورزش و جوانان استان، از این مجموعه بازدید کرده و وعده‌هایی درباره بازسازی و افزایش ظرفیت ورزشگاه به ۱۲۰ هزار نفر ارائه دادند.

با این حال، نگاهی کارشناسانه و واقع‌بینانه به وضعیت فعلی ورزشگاه نشان می‌دهد که افزایش ظرفیت، اولویت اول این پروژه نیست. در شرایطی که ساختار فعلی استادیوم در بسیاری از ابعاد رفاهی، ایمنی و فنی با مشکلات جدی مواجه است، افزایش گنجایش تنها صورت‌مسئله را تغییر می‌دهد؛ نه راه‌حل را.

استادیوم یادگار امام که یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های کشور است، نیازمند اقداماتی بنیادین از جمله:

-  تسهیل دسترسی هواداران با ایجاد خطوط مترو یا شاتل‌هوایی اطراف مجموعه

-  بهسازی و ایمن‌سازی جاده‌ها و مسیرهای منتهی به ورزشگاه

-  مسقف‌سازی جایگاه‌ها برای مقابله با شرایط نامساعد جوی

-  نوسازی سرویس‌های بهداشتی، آبخوری‌ها، و فضاهای خدماتی

-  تجهیز جایگاه‌ها به صندلی‌های استاندارد و مقاوم

-  و از همه مهم‌تر، تعویض و ترمیم چمن ورزشگاه

است.

گرچه وعده افزایش ظرفیت از ۷۰ به ۱۲۰ هزار نفر می‌تواند برای هواداران هیجان‌انگیز باشد، اما تجربه سال‌های اخیر نشان داده که در اغلب دیدارها حتی پر کردن ظرفیت فعلی ورزشگاه نیز با دشواری‌هایی همراه است؛ از گرانی بلیت گرفته تا مشکلات اقتصادی و دسترسی.

در چنین شرایطی، افزایش ظرفیت بدون توجه به سایر نیازها، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه می‌تواند مشکلات موجود را تشدید کند. واقعیت این است که قلعه‌ی سرخ‌پوشان آذربایجان پیش از آن‌که بزرگ‌تر شود، باید مقاوم‌تر، امن‌تر، و هوادارمحورتر گردد.

در نهایت، اگر قرار است ورزشگاه یادگار امام نمادی از فوتبال مدرن و پرشور آذربایجان باشد، نوسازی و بازآفرینی آن باید با درایت و اولویت‌بندی اصولی انجام گیرد؛ نه صرفاً با شعارهای دهان‌پرکن.