به گزارش ورزش آذربایجان، از سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۸، یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای مردم آذربایجان بازگشت تیم محبوب‌شان به لیگ برتر بود. سرانجام این رؤیای هفت‌ساله در فصل ۸۸ محقق شد؛ بازگشتی باشکوه که آغازی بر عصر جدیدی از فوتبال در شمال‌غرب کشور بود. اما این تنها آغاز ماجرا بود؛ هواداران پرشور تراکتور، رؤیایی فراتر در سر داشتند: قهرمانی در لیگ برتر.

با بازگشت به لیگ، تراکتور تنها یک تیم نبود، بلکه به پدیده‌ای اجتماعی تبدیل شد؛ تیمی که با حمایت گسترده مردمی، ساختار دو قطبی فوتبال ایران ـ استقلال و پرسپولیس ـ را شکست و نام آذربایجان را در معادلات اصلی فوتبال کشور ثبت کرد. این مسیر اما ساده نبود؛ سال‌ها تلاش، صبر، شکستن دل‌ها و دوباره برخاستن‌ها، فصل به فصل این تیم را به قله نزدیک‌تر کرد.

در نهایت، در فصل بیست‌وچهارم لیگ برتر، این رؤیای دیرینه تحقق یافت. تراکتور، پس از ۵۵ سال تاریخ‌سازی، برای نخستین‌بار جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر برد و رؤیای یک ملت را به واقعیت تبدیل کرد؛ نتیجه‌ای که نه‌فقط حاصل تاکتیک و تکنیک، بلکه حاصل ایمان، ایستادگی و «خواستن» بود.

اما این پایان رؤیا نیست. تی‌تی‌ها رؤیای تازه‌ای در سر دارند: قهرمانی آسیا. جامی که تنها به تیم‌هایی می‌رسد که رؤیا را باور کرده‌اند، زخم خورده‌اند، ایستاده‌اند و هر شب برایش جنگیده‌اند. تراکتور و هوادارانش، با این پیشینه، انگیزه و شور، بیش از هر تیمی شایسته لمس این جام آسیایی‌اند. آن روز خواهد آمد؛ روزی که نام تراکتور به‌عنوان نخستین قهرمان ایرانی لیگ قهرمانان آسیا در تاریخ ثبت شود.