به گزارش ورزش آذربایجان، با آغاز فصل جدید لیگ برتر فوتسال ایران، خیلی زود نشانه‌های آشنایی از شکل‌گیری دوباره‌ی یک ساختار نابرابر در جدول نمایان شده است؛ ساختاری که در آن تنها چند تیم معدود برای قهرمانی می‌جنگند و سایر تیم‌ها صرفاً در پی بقا یا تثبیت جایگاه در نیمه‌ی بالای جدول هستند.

سه‌ضلعی اصلی کورس قهرمانی امسال را گیتی‌پسند، مس سونگون و گهر زمین سیرجان تشکیل داده‌اند؛ تیم‌هایی که از نظر ساختار فنی، امکانات، کادر فنی و کیفیت بازیکنان، چند گام جلوتر از سایر رقبا هستند.

-  گیتی‌پسند با حفظ اسکلت اصلی تیم و تقویت هوشمندانه، همچنان ساختاری کامل و شخصیت قهرمانی خود را حفظ کرده است. گیتی خرید زیادی در بازار انجام نداد اما حفظ حداکثری نفرات فصل گذشته و تعیین تکلیف تیم قبل از همه، باز دیگر دست بالا را به آنها داده است.

-  مس سونگون با حضور علیرضا افضل و تحولی در بدنه‌ی مدیریتی و فنی، چهره‌ای تازه پیدا کرده اما ژن برنده‌اش را حفظ کرده است. مس در کنار جوان سازی تیمش، خریدهای خوبی داشته که با اضافه شدن دو خارجی با کیفیت آنها را به مدعی اول قهرمانی تبدیل می کند.

-  گهر زمین نیز با ثبات مدیریتی و سرمایه‌گذاری هدفمند، دیگر یک تیم اتفاقی نیست؛ بلکه بازیگری تثبیت‌شده در جمع مدعیان است. گهر همه ستاره های گرانش را حفظ کرده و دو سه خرید بزرگ دیگر هم داشته تا حسابی خود را به یک تیم مهم در کورس قهرمانی بدل کند.

در آن‌سوی جدول، حدود ۱۰ تا ۱۱ تیم دیگر حضور دارند که واقع‌گرایانه، شانسی برای قهرمانی ندارند. فاصله میان این تیم‌ها و مدعیان، تنها در نتایج خلاصه نمی‌شود، بلکه در عمق تاکتیکی، توان مالی، سطح تمرینات و کیفیت بدنی بازیکنان نیز کاملاً مشهود است.

همین شکاف باعث شده جدول لیگ خیلی زود به دو نیمه‌ی مجزا تقسیم شود:

- نیمه‌ی بالا، با سه یا چهار تیم که رقابتی واقعی و شانه‌به‌شانه دارند؛

- و نیمه‌ی پایین، با تیم‌هایی که تنها برای بقا یا حفظ جایگاه میانی جدول تلاش می‌کنند.

به همین دلیل، چشم‌انداز کلی لیگ از همین حالا قابل پیش‌بینی است؛ نه در قهرمانی که می‌تواند میان مدعیان پیچیده و جذاب باشد، بلکه در ساختار کلی رقابت‌ها که برای بسیاری از تیم‌ها، چیزی جز رویاپردازی نخواهد بود.