به گزارش ورزش آذربایجان، شب گذشته تیم گالاتاسرای با قهرمانی در سوپر لیگ ترکیه، جشن باشکوهی در شهر استانبول برگزار کرد. جشنی که از نظر شور و استقبال هواداران، شباهت زیادی به جشن قهرمانی هواداران تراکتور داشت، اما در نحوه اجرا و مدیریت تفاوت‌های فاحشی را نمایان کرد؛ تفاوت‌هایی که می‌تواند برای مسئولان برگزارکننده مراسم قهرمانی تراکتور آموزنده باشد.

غرور مشترک، مدیریت متفاوت

بی‌تردید شور، حمایت و اشتیاق هواداران تراکتور در جشن قهرمانی لیگ بیست‌وچهارم، یکی از کم‌نظیرترین جلوه‌های هواداری در فوتبال ایران و حتی آسیا بود. همانند هواداران گالاتاسرای، خیابان‌های تبریز نیز مملو از شادی و غرور بود؛ صحنه‌هایی که بیانگر عشق و پیوند عمیق هواداران با تیم‌شان است.

اما در سوی دیگر، آن‌چه تفاوتی جدی ایجاد کرد، مدیریت مراسم بود؛ جایی که تیم اجرایی گالاتاسرای با برنامه‌ریزی دقیق، هماهنگی کامل و طراحی حرفه‌ای، یک جشن بی‌نقص و منظم را به نمایش گذاشت. در مقابل، جشن قهرمانی تراکتور در تبریز با ضعف‌هایی جدی در بخش اجرایی همراه بود و با وجود پتانسیل بالا، تبدیل به جشنی نیمه‌تمام شد.

فرصتی که از دست رفت

با وجود عشق بی‌نظیر هواداران تراکتور، کاستی‌های مدیریتی در جشن قهرمانی، فرصت ثبت یک شب تاریخی برای فوتبال ایران را از دست داد. نبود تمهیدات کافی، ناهماهنگی در اجرا و فقدان برنامه‌ریزی دقیق، باعث شد تا شور هواداران به درستی نمایان نشود و باشگاه از بهره‌برداری رسانه‌ای و فرهنگی این موقعیت طلایی بازبماند.

نیاز به الگوگیری و ارتقاء

جشن قهرمانی گالاتاسرای می‌تواند یک الگوی اجرایی موفق برای مسئولان فوتبال ایران و به‌ویژه باشگاه تراکتور باشد. مدیریت حرفه‌ای، استفاده از تیم‌های تخصصی در حوزه اجرا، هماهنگی با نهادهای شهری و بهره‌گیری از ظرفیت رسانه‌ای، می‌تواند زمینه‌ساز جشنی درخور هواداران پرشور تراکتور در آینده باشد.

هواداران خاص، جشن معمولی

هواداران تراکتور، بی‌تردید جزو خاص‌ترین هواداران فوتبال در ایران و آسیا هستند. اما این شور و عشق، نیازمند بستری شایسته در اجرا و مدیریت است. مسئولان باشگاه و نهادهای مرتبط باید بدانند که هواداری در این سطح، شایسته برگزاری جشنی در کلاس جهانی است، نه جشنی نیمه‌تمام و بی‌برنامه.