به گزارش "ورزش آذربایجان"، دانیال اسماعیلی‌فر، مدافع فصل گذشته تراکتور، در یکی از معدود واکنش‌های صریح یک بازیکن فوتبال ایران در رسانه ملی، از تداوم بی‌توجهی به نامش در لیست تیم ملی گلایه کرد. با این حال، بار دیگر از فهرست ملی‌پوشان خط خورد تا موجی از حمایت هواداران تراکتور و حتی دیگر تیم‌هایی که سابقه حضور در آن‌ها را دارد، به سمتش سرازیر شود.

اسماعیلی‌فر که در سال‌های اخیر یکی از باکیفیت‌ترین مدافعان راست فوتبال ایران بوده، با وجود عملکرد فنی ثابت و درخشان در تیم‌های قهرمان لیگ، هنوز نتوانسته نظر سرمربی تیم ملی را جلب کند. این بی‌مهری اما در میان هواداران فوتبال ایران، نادیده گرفته نشده و حمایت گسترده‌ای را برای او به همراه داشته است.

شیرینی پشت یک تلخی

هرچند این اتفاق برای دانیال تلخ است، اما در دل این تلخی، شیرینی بزرگی نهفته است: حمایت سراسری و پرشور هواداران فوتبال، به‌ویژه هواداران تراکتور که با تعصب مثال‌زدنی، او را "ملی‌پوش دل‌ها" می‌دانند. حمایتی که حتی برخی ملی‌پوشان باسابقه هم شاید در چنین سطحی تجربه نکرده باشند.

لایق‌ترین سربازِ خط خورده

اسماعیلی‌فر به باور بسیاری از کارشناسان، هواداران و اهالی فوتبال، شایسته حضور در ترکیب تیم ملی است. اما به دلایلی نامعلوم، چه فنی، چه غیرفنی یا حتی دلایل پشت‌پرده، هنوز از پوشیدن پیراهن تیم ملی بازمانده است.

با این حال، در نگاه هواداران تراکتور و بسیاری از فوتبال‌دوستان، دانیال همچنان یکی از لایق‌ترین چهره‌ها برای حضور در ترکیب تیم ملی است؛ بازیکنی که سرباز فوتبال ایران نام گرفته، حتی اگر فرصت حضور در میدان ملی را نداشته باشد.

«گلبرگ مغرور» فوتبال ایران

دانیال اسماعیلی‌فر، بی‌شک مصداق شعر معروفی است که خود او نیز به آن علاقه‌مند است:

من آن گلبرگ مغرورم که می‌میرم ز بی‌آبی

ولی با منت و خواری پی شبنم نمی‌گردم..

من آن خاکم به زیر پا، ولی مغرور مغرورم

به تاریکی منم تاریک، ولی پر نور پر نورم...