به گزارش ورزش آذربایجان، سی‌وپنجمین دوره تور بین‌المللی دوچرخه‌سواری ایران–آذربایجان در حالی به پایان رسید که جای خالی دو تیم پرافتخار پتروشیمی و شهرداری تبریز در این رقابت‌ها، پالس‌های منفی و نگرانی‌هایی جدی برای آینده این رشته در منطقه به همراه داشت.

غیبت محسوس تیم‌های ریشه‌دار

در سال‌هایی نه‌چندان دور، تیم‌های پتروشیمی و شهرداری تبریز با عملکرد درخشان خود، نبض مسابقات را در دست داشتند و هویت تور آذربایجان را معنا می‌کردند. اما امسال، نبود این دو تیم نه‌تنها در سطح فنی بلکه از منظر روحی و هویتی نیز خلأ بزرگی ایجاد کرد؛ موضوعی که حتی از سوی رکاب‌زنان خارجی و مسئولان تیم‌های شرکت‌کننده مورد اشاره قرار گرفت.

حسرتی که در چهره‌ها نمایان بود

شرکت‌کنندگان، فعالان ورزشی و علاقه‌مندان، همگی با حسرت از عدم حضور نمادهای اصلی این تور سخن گفتند. غیبت تیم‌هایی که سال‌ها قهرمانی و افتخار را برای آذربایجان رقم زده‌اند، نگرانی از زوال تدریجی سرمایه‌های انسانی و ورزشی این خطه را تقویت کرده است.

فصلی طلایی که نباید فراموش شود

پتروشیمی و شهرداری تبریز، طی سال‌های گذشته با در اختیار داشتن رکاب‌زنانی همچون قادر میزبانی، حسین ناطقی، بهنام خلیل‌خسروشاهی، حسین عسکری، حمید شیری، احد کاظمی، مهدی سهرابی، حسین علیزاده، ابراهیم جوانی، صمد پورسیدی و...، پرچم‌دار دوچرخه‌سواری ایران و آسیا بودند.

این تیم‌ها فخر دوچرخه‌سواری آذربایجان بودند و محصول سیستم‌سازی و سرمایه‌گذاری اصولی در رده‌های پایه، جوانان و بزرگسالان.

احیای تیم‌ها؛ احیای اعتبار یک تور

اکنون که تور بین‌المللی ایران–آذربایجان همچنان پابرجاست، احیای دوباره این تیم‌ها می‌تواند نه‌تنها جایگاه از‌دست‌رفته را بازیابی کند، بلکه مسیر افتخارآفرینی نسل جدیدی از رکاب‌زنان را هموار سازد. تردیدی نیست که بازگشت تیم‌های ریشه‌دار پتروشیمی و شهرداری به چرخه قهرمانی، می‌تواند بار دیگر نام آذربایجان را در دوچرخه‌سواری آسیا طنین‌انداز کند.