به گزارش ورزش آذربایجان، عملکرد نه‌چندان مطلوب خط دفاعی تیم ملی در دیدارهای اخیر، باعث شده تا موجی از انتقادات علیه شجاع خلیل‌زاده و علیرضا بیرانوند شکل بگیرد. با این حال، تمرکز بیش از حد بر روی این چهره‌ها و نادیده‌گرفتن سایر عوامل، نگاهی سطحی و رنگی به بحران تیم ملی خواهد بود.

تیم ملی ایران در پنج دیدار اخیر تنها یک بار موفق به ثبت کلین‌شیت شده و در چهار دیدار دیگر، هفت گل دریافت کرده است. آماری که نشان از ضعف ساختاری در فاز دفاعی دارد، نه صرفاً ایراد در دروازه‌بان یا مدافعان مرکزی.

مثلث امن تراکتور، قربانی شرایط تیم ملی

در آخرین مسابقه تیم ملی، سه‌ضلعی مطمئن تیم تراکتور یعنی علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده و عارف آقاسی به‌عنوان ستون دفاعی تیم ملی به میدان رفتند. این سه بازیکن در طول فصل گذشته لیگ برتر، جزو بهترین‌های لیگ از نگاه کارشناسان بودند و با ثبات و هماهنگی چشم‌گیری، یکی از دلایل موفقیت دفاعی سرخ‌پوشان آذربایجان محسوب می‌شدند.

اما این مثلث در تیم ملی نتوانست همان کارایی را تکرار کند؛ موضوعی که بیش از آنکه به کیفیت فردی بازیکنان مربوط باشد، به چیدمان تیم، نبود عناصر مکمل و اخلال در ساختار دفاعی بازمی‌گردد.

بیش از نفرات؛ سیستم دفاعی زیر سوال است

در فوتبال مدرن، موفقیت یک خط دفاع، وابسته به هماهنگی کامل با مدافعان کناری و هافبک‌های تدافعی است. تیم ملی ایران در بازی اخیر، با اخراج یکی از مدافعان کناری و فقدان گزینه‌های مطمئن برای جانشینی، دچار عدم تعادل ساختاری شد. همین مسئله کافی بود تا مثلث مرکزی هم نتواند در غیاب پشتیبانی‌های لازم، کیفیت همیشگی‌اش را ارائه دهد.

بنابراین، تمرکز انتقادات تنها بر مثلث دفاعی تراکتور در تیم ملی، نادیده‌گرفتن سایر عوامل مؤثر و بی‌انصافی آشکار است. ضعف تیم ملی فراتر از چند چهره خاص، به طراحی و اجرای سیستم دفاعی بازمی‌گردد که نیاز به اصلاحاتی بنیادین دارد.