به گزارش ورزش آذربایجان، محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور، در آستانه فصل جدید لیگ برتر ایران، بار دیگر بر سر یک دوراهی دشوار قرار گرفته است؛ ساختن تیمی مدعی برای دفاع از عنوان قهرمانی یا تسلیم شدن در برابر جریان حاکم دلالی در فوتبال ایران. او تا اینجا تصمیم گرفته راه سخت‌تر را انتخاب کند: مقابله با قیمت‌سازی‌های کاذب و بازیکنانی که ارزششان نه در مستطیل سبز، بلکه در روابط پشت‌پرده تعیین می‌شود.

زنوزی به‌درستی معتقد است که بخش بزرگی از گرانی بازار نقل‌وانتقالات، نه به کیفیت فنی بازیکنان، بلکه به واسطه‌گری‌ها و زدوبندهای خارج از زمین مربوط می‌شود. بازیکنانی که با کیفیت متوسط، صرفاً با اتکا به شبکه‌های دلالی، به قیمت‌هایی باورناپذیر می‌رسند. در این میان، باشگاه‌هایی که از منابع عمومی تغذیه می‌شوند، بدون دغدغه مالی به این بازار تن می‌دهند و با پرداخت‌های کلان، عملاً معادلات را برهم می‌زنند.

در نقطه مقابل، باشگاهی مثل تراکتور قرار دارد؛ تیمی که مالک آن از سرمایه شخصی هزینه می‌کند و حاضر نیست منابع مالی‌اش را قربانی فساد ساختاری در فوتبال کند. زنوزی در حال ایستادگی است, نه برای سود شخصی بلکه برای اعتبار باشگاهی که میلیون‌ها هوادار متعهد و پرشور در پشت آن ایستاده‌اند. این مقاومت، گرچه فشار مضاعفی بر فرایند جذب بازیکن وارد کرده، اما ارزش اخلاقی بالایی دارد.

این شرایط درحالی‌ رقم خورده که تراکتور نیاز به تقویت دارد؛ نه برای بقا، بلکه برای تکرار قهرمانی. زنوزی می‌داند که هوادار تراکتور کمتر از قهرمانی نمی‌خواهد، اما او به‌درستی باور دارد که این قهرمانی باید با شرافت به‌دست آید، نه با تسلیم شدن در برابر دلال‌هایی که فوتبال ایران را گروگان گرفته‌اند. این مسیر پرهزینه و دشوار است، اما می‌تواند به الگویی برای مدیریت حرفه‌ای و پاک تبدیل شود.

حال نوبت هواداران است. آیا این مسیر دشوار اما شرافتمندانه، حمایت هواداران را به همراه خواهد داشت؟ آیا طرفداران تراکتور ترجیح می‌دهند تیمشان مستقل و پاک بماند، حتی اگر راه قهرمانی سخت‌تر شود؟ نظرات خود را در کامنت‌ها بنویسید. ما مشتاق شنیدن دیدگاه شما هستیم.