به گزارش ورزش آذربایجان، خبر احیای برق شیراز در لیگ دسته دوم، موجی از امید را در دل هواداران تیم‌های قدیمی برانگیخت. تیمی که با حمایت مدیران استان فارس بار دیگر وارد نقشه فوتبال ایران شد و حالا با برنامه‌ریزی وارد لیگ دو می‌شود. این در حالی است که در شمال‌غرب کشور، قدیمی‌ترین تیم فوتبال این منطقه، یعنی ماشین‌سازی تبریز، سال‌هاست که تنها سهمش از حمایت مسئولان، وعده‌های بی‌سرانجام بوده است.

بدهی حدود ۴۰۰ هزار دلاری به بازیکن پیشین این تیم، کویتینگو، بهانه اصلی برای عدم بازگشت سبزقبایان تبریز به میادین فوتبال است. اما مسئله فراتر از یک بدهی است. در سال‌های اخیر، از امام‌جمعه‌ها گرفته تا استانداران و مدیران کل ورزش، بارها در رسانه‌ها از حمایت برای احیای ماشین‌سازی سخن گفته‌اند، اما در عمل، نه تنها گامی برداشته نشده بلکه حتی وعده‌های داده‌شده نیز به فراموشی سپرده شده‌اند.

مدیرکل فعلی ورزش و جوانان استان، حبیب مقصودی، در روزهای ابتدایی مسئولیت خود وعده داد که پس از بازگشت از ترکیه و رفع مشکل چمن یادگار امام، نشستی برای احیای ماشین‌سازی با حضور مدیران بلندپایه استان برگزار خواهد شد؛ نشستی که هیچ‌گاه برگزار نشد.

حتی در سفر علیرضا رحیمی، معاون وزارت ورزش، به تبریز اعلام شد در صورت حرکت عملی از سوی استان، وزارتخانه همکاری خواهد کرد، اما همچنان هیچ نشانه‌ای از جدیت در تصمیم‌گیری برای نجات این برند قدیمی دیده نمی‌شود.

واقعیت این است که پروسه احیای ماشین‌سازی با وعده‌درمانی پیش نمی‌رود. اگر مسئولان آذربایجان شرقی به اندازه مسئولان استان فارس اتحاد، برنامه و اراده داشته باشند، سبزقبایان هم می‌توانند دوباره به فوتبال ایران بازگردند. در غیر این صورت، گوش هواداران فوتبال تبریز از این وعده‌ها پر است.