به گزارش ورزش آذربایجان، تیم ملی فوتبال ایران در فینال رقابت‌های کافا با یک گل برابر ازبکستان شکست خورد و به مقام نایب‌قهرمانی بسنده کرد. نکته قابل‌توجه در این تورنمنت، غیبت پررنگ بازیکنان تراکتور در ترکیب اصلی تیم ملی بود؛ موضوعی که تأثیر مستقیم بر عملکرد ایران گذاشت.

خط دفاع بدون شجاع

دعوت نشدن شجاع خلیل‌زاده، ضعف آشکاری را در خط دفاعی تیم ملی نمایان کرد. ایران در این رقابت‌ها مقابل حریفان نه چندان قدرتمندش میانگین یک گل خورده در هر بازی داشت و در گل دریافتی مقابل ازبکستان، نبود مدافعی با تجربه و جایگیری درست مثل شجاع به‌وضوح احساس شد.

محرومیت عقاب؛ دروازه بدون بیرانوند

علیرضا بیرانوند به دلیل محرومیت همراه تیم ملی نبود و این غیبت، تیم را از داشتن یک سنگربان سطح اول محروم کرد. تیم ملی در نبود بیرانوند نه‌تنها از نظر فنی، بلکه از لحاظ رهبری درون زمین نیز خلأ بزرگی را تجربه کرد.

دانیال، غایب بزرگ

اشتباه مهلک آریا یوسفی در دیدار برابر ازبکستان بار دیگر نگاه‌ها را به سمت دانیال اسماعیلی‌فر معطوف کرد. غیبت او در لیست تیم ملی یکی از بزرگ‌ترین ابهامات فنی این دوره بود؛ چرا که بسیاری معتقدند حضور اسماعیلی‌فر می‌توانست کیفیت بالاتری به جناح راست ایران بدهد.

نیمکت‌نشینی نادری

محمد نادری، مدافع چپ تراکتور، بخش عمده بازی را روی نیمکت نشست. گل ازبکستان روی حرکتی از سمت چپ و نبود پرس مؤثر به ثمر رسید؛ جایی که حضور یک دفاع چپ آماده مثل نادری می‌توانست مانع این اتفاق شود.

درخشش حسین‌زاده و هاشم‌نژاد

امیرحسین حسین‌زاده با وجود دقایق محدود حضور، توانست برای تیم ملی گلزنی کند و بار دیگر نشان داد شایستگی بیشتری برای حضور ثابت در ترکیب دارد. مهدی هاشم‌نژاد نیز در دقایق محدود بازی، عملکرد درخشانی ارائه کرد و توانایی‌هایش را به نمایش گذاشت.

جمع‌بندی

نمایش تیم ملی در کافا نشان داد غیبت ستاره‌های تراکتور، باگ‌های زیادی در ترکیب ایران ایجاد کرده است. از خط دفاع گرفته تا حمله، تراکتوری‌ها می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت‌های تیم ملی داشته باشند و نادیده گرفتن آنها هزینه سنگینی به همراه خواهد داشت.