به گزارش “ورزش آذربایجان”، شهردار تبریز با هدف احیای ساختار ورزشی شهرداری، باشگاه «مقاومت شهرداری تبریز» را تاسیس کرد؛ باشگاهی که در رشته‌هایی چون والیبال، بسکتبال، فوتبال و چند رشته دیگر فعالیت دارد. با این حال، حاصل عملکرد فصل گذشته این مجموعه تنها صعود تیم والیبال از لیگ دو به لیگ یک بوده است. این در حالی است که بانک شهر، اگر واقعاً “بانک شهرها”ست، باید نخستین سود خود را به همان شهری برگرداند که از سرمایه آن شکل گرفته است.

سیاست بقا

در فصل جاری، حسین گنجی‌فر سرمربی تیم والیبال شهرداری در گفت‌وگویی رسمی اعلام کرده سیاست اصلی باشگاه، حفظ سهمیه در لیگ یک است. همین سیاست برای تیم بسکتبال نیز در پیش گرفته شده؛ تیمی که پس از جدایی ستارگان فصل گذشته از جمله مجتبی رجایی، تنها آرش ثابتی ملی‌پوش خود را حفظ کرده است. در کادر فنی نیز حسن محمدی جایگزین پویا قنبری شده است.

ریاضت اقتصادی

این تغییرات در حالی رخ داده که باشگاه با سیاست «ریاضت مالی» و کاهش محسوس بودجه وارد فصل جدید شده است. این در حالی است که بانک شهر — بانکی که شهرداری تبریز از سهام‌داران اصلی آن به شمار می‌رود — با بودجه‌ای حدود ۱۵۰۰ میلیارد تومان برای فصل جاری، حامی مالی پرسپولیس شده است.

تفاوتی حیرت‌انگیز که عملاً نشان می‌دهد تیم‌های بومی تبریز در حاشیه تصمیمات اقتصادی قرار دارند. در شرایطی که پرسپولیس با جذب مربی برزیلی میلیون‌دلاری برای قهرمانی بسته شده، تیم مقاومت شهرداری تبریز با بودجه‌ای کمتر از ۱۰ میلیارد تومان باید به فکر بقا در لیگ باشد.

تبعیض ساختاری

این تناقض، پرسشی اساسی را پیش می‌کشد: چگونه بانکی که با سرمایه شهرداری تبریز شکل گرفته، حاضر است میلیاردها تومان به باشگاه تهرانی تزریق کند، اما در قبال تیم‌های شهری که یکی از سهام‌داران اصلی آن است، بی‌تفاوت عمل کند؟

تبعیض آشکار در تخصیص بودجه، تنها بی‌عدالتی مالی نیست؛ بلکه ضربه‌ای به غرور و انگیزه ورزشی تبریز است. هزینه‌هایی که می‌توانست صرف تقویت زیرساخت، کشف استعداد و رشد ورزش در آذربایجان شود، به جای آن صرف تقویت باشگاهی می‌شود که هیچ ارتباطی با شهر و مردم تبریز ندارد.