به گزارش ورزش آذربایجان، چهاردهم فروردین سال ۱۴۰۴، قطار تغییرات مدیریتی در استان آذربایجان‌شرقی به ایستگاه اداره کل ورزش و جوانان رسید. در آن روز، حبیب مقصودی جایگزین حبیب ستوده‌نژاد شد و در همان آغاز کار، دو وعده بزرگ داد:

۱- تعویض چمن ورزشگاه یادگار امام تبریز

۲- احیای تیم قدیمی ماشین‌سازی تبریز.

اما گذر زمان نشان داد که این وعده‌ها، چیزی جز شعارهای تکراری و بی‌ثمر نبودند. مدیرکل جدید نیز، همچون بسیاری از مدیران پیشین، بیشتر از آنکه عمل کند، وعده داد. این فرهنگ وعده‌درمانی چون آفتی به جان ورزش آذربایجان افتاده و هر روز بیش از پیش، آرزوهای جوانان و ورزش‌دوستان این خطه را به قهقرا می‌کشاند؛ تا جایی که سهم تبریز در بسیاری از رشته‌ها تقریباً به صفر رسیده است.

در حالی‌که ۱۲۰ روز از آغاز عملیات تعویض چمن ورزشگاه یادگار امام می‌گذرد، با وجود تزریق بودجه در چندین مرحله و صرف هزینه‌های سنگین، هنوز پروژه به نتیجه نرسیده و کیفیت چمن از حد مطلوب فاصله دارد.

نکته تلخ ماجرا آنجاست که عربستان در مدت ۱۸۰ روز، استادیوم ۴۰ هزار نفری «کینگدام آرِنا» را ساخت، اما مدیرکل ورزش و جوانان آذربایجان‌شرقی در همین زمان از انجام تنها تعویض یک چمن عاجز مانده است! این مقایسه، تفاوت در نوع مدیریت، برنامه‌ریزی و دانش اجرایی را به‌خوبی نشان می‌دهد.

وعده دوم آقای مدیر نیز به حاشیه رانده شد. وعده‌ای درباره احیای تیم ریشه‌دار ماشین‌سازی تبریز که با گذشت ماه‌ها، نه‌تنها خبری از اقدام عملی نیست، بلکه حتی نامش هم در سایه ماجرای چمن به فراموشی سپرده شده است.