به گزارش «ورزش آذربایجان»، در روزهایی که اخبار ناگوار بر خبرهای خوب سنگینی می‌کنند، بار دیگر ورزش ایران شاهد حادثه‌ای تلخ و غم‌انگیز است. گویی این روزها، غروب ستارگان یکی پس از دیگری رقم می‌خورد تا دل یک جامعه را به درد آورد.

صابر کاظمی، ستاره ترکمن والیبال ایران و بازیکن سابق تیم شهرداری ارومیه، در روزهای اخیر محور گفت‌وگوهای مردم و رسانه‌ها بود. هرجا نامش می‌آمد، ناخواسته صدایی از گوشه‌ای شنیده می‌شد: «ان‌شاءالله برگرده…» و جمعی از ته دل پاسخ می‌دادند: «آمین».

اما یادمان نرفته که چه کردید با این پسر باحیا؛ از صدور حکم انضباطی عجیب تا روزی که صابر در سکوت، قدم به مرز فراموشی گذاشت. اتفاقی که نه‌تنها او، بلکه وجد و امید جامعه والیبال را هم با خود برد.

تلخ‌تر آنکه همان‌هایی که روزی پای آن حکم (محرومیت از تیم ملی و لیگ های داخلی) را امضا کردند، امروز در نقش دلسوزان، پیگیر حال صابر و تسلیت‌گوی خانواده‌اش شده‌اند. فراموش نکنیم، صابر زمانی غروب کرد که آن حکم را به دستانش سپردند؛
او فقط برای دیدار پدری بیمار اردو را ترک کرد و حال همان‌هایی که دلیلش را نپذیرفتند، امروز دست تسلیت بر شانه همان پدر می‌گذارند.

صابر کاظمی، آخرین بار در ایرامنپیراهن شهرداری ارومیه را بر تن داشت، درخشید، لژیونر شد، و بالاجبار بعد از آن محرومیت کذایی به قطر رفت… و در نهایت، آنچه نباید می‌شد، شد.

روحت شاد صابر کاظمی؛
فرزند برومند ترکمن، ستاره خاموشِ والیبال ایران.