به گزارش ورزش آذربایجان؛ سخنان اخیر مدیر صداوسیمای آذربایجان شرقی درباره بی‌ارتباط بودن رقص «ساواش» با فرهنگ آذربایجان، نه‌تنها نادرست بلکه برخلاف حافظه تاریخی مردم این سرزمین است. ساواش رقصی نمایشی نیست که از بیرون آمده باشد؛ بلکه برآمده از درون روح جمعی مردمانی است که قرن‌ها در مرزهای مقاومت زیسته‌اند. هر گام در این رقص، صدای گام‌های مردانی است که برای حفظ خاک و هویتشان ایستادند.

ساواش در زبان ترکی به معنای «نبرد» است، اما در فرهنگ آذربایجان، این واژه چیزی فراتر از جنگ فیزیکی را روایت می‌کند؛ نبردی برای بقا، عزت و همبستگی. از دشت‌های مغان تا کوه‌های سهند، این رقص با ریتم زورنا و ناقارا شکل گرفته و در جشن‌ها، آیین‌های رزمی و گردهمایی‌های مردمی اجرا می‌شده است. هیچ سند فرهنگی یا میدانی وجود ندارد که این رقص را غیربومی بداند، بلکه برعکس، ریشه‌دارترین پژوهش‌های فولکلور نشان می‌دهد که ساواش از بطن آذربایجان برخاسته است.

صداوسیمای استانی باید پاسدار فرهنگ مردم باشد، نه منکر آن. انکار ساواش، انکار بخشی از تاریخ و هویت آذربایجان است؛ تاریخی که با حرکات این رقص زنده مانده است. ساواش نه یک نمایش، بلکه بیانیه‌ای فرهنگی است؛ روایتِ رزم و رقص در هم، و زبانِ خاموشِ قرن‌های پایداری این مردم