به گزارش ورزش آذربایجان؛ باشگاه‌های مس سونگون، مس رفسنجان، مس کرمان، مس شهربابک و مس سرچشمه همگی زیرمجموعه صنایع مس ایران هستند؛ با این حال سهم آذربایجان شرقی تنها یک باشگاه است و کرمان چهار تیم تحت مالکیت مستقیم این مجموعه دارد. این تفاوت، در تخصیص بودجه سالیانه نیز مشهود است و مس سونگون همواره در ردیف‌های پایانی قرار می‌گیرد. با این‌همه، بزرگ‌ترین چالش باشگاه سونگون، کمبود زیرساخت و نداشتن استادیوم اختصاصی است.

در حالی که صنایع مس ایران برای شهرهای کرمان، رفسنجان، شهربابک و سرچشمه استادیوم‌های مجزا احداث کرده، ورزقان هنوز از داشتن یک ورزشگاه اختصاصی محروم است و تیم مس سونگون در فصل جاری حتی برای برگزاری مسابقات لیگ یک نیز با مشکل زمین مواجه بود. این شرایط زمانی بیشتر خودنمایی می‌کند که مدیران ارشد صنایع مس به دنبال مسقف‌کردن استادیوم مس‌آرنا در کرمان هستند، در حالی‌که نماینده آذربایجان حتی زمین ثابت برای میزبانی ندارد.

مشکل تا حدی پیش رفت که مس سونگون برای دیدار مقابل مس شهربابک در آستانه عدم میزبانی و خطر سقوط اداری قرار گرفت و در نهایت با موافقت باشگاه تراکتور، امکان استفاده از ورزشگاه بنیان‌دیزل فراهم شد تا تنها سهمیه استان در لیگ یک حفظ شود.

نقی نصیری، مدیرعامل سابق مس سونگون، پیش‌تر اعلام کرده بود که در میان تیم‌های زیرمجموعه صنایع مس ایران، سونگون از نظر بودجه در رتبه چهارم قرار دارد؛ موضوعی که نشان می‌دهد نگاه مدیریتی این مجموعه نسبت به آذربایجان و ورزقان همچنان حاشیه‌ای و کم‌اهمیت است.

صنایع مس ایران بر اساس مسئولیت اجتماعی خود باید در بزرگ‌ترین معدن مس خاورمیانه، یعنی سونگون، زیرساخت ورزشی ایجاد کند، اما نتیجه عملکرد سال‌های اخیر نشان می‌دهد بخش عمده این مسئولیت تنها برای کرمان تعریف شده و ورزقان سهمی از آن ندارد. سکوت مدیرانی که نگران جایگاه خود هستند، این تبعیض ساختاری را تشدید کرده و توسعه ورزشی منطقه را به حاشیه رانده است.